როდესაც ხელი შეეხება დაღლილ კლავიშებს
და ყველა აკორდს აგიმღერებს სულში სიმშვიდე,
შემოდგომის ცა გადაგფარავს, დილას ანიშნებს,
რომ უკვე დროა განწყობიდან მინორს იშლიდე.
გადაშლი ნოტებს, პიუპიტრზე აღარ ეტევა,
უკრავ და ფიქრობ… (ვიღაც გეტყვის, რომ ეს ბევრია),
მაგრამ მუსიკამ კატასავით იცის შეჩვევა,
გათბობს, გარეთ კი სუსხიანი ნოემბერია.
„-თქვენ გიყვართ ბრამსი? -არა, ალბათ უფრო შოპენი…
ლურჯ ანგელოზებს რომ უბრუნებს დაკარგულ ქალაქს;
ყველა ბერდება, დედამიწაც იმ დღეს მოძებნის,
მაგრამ საყვარელ მელოდიას ასაკი არ აქვს.
ამ საღამოსაც გაეხვევი ნაცნობ ჰანგებში,
თვალებს დახუჭავ, მაგრამ მაინც ხედავ სამყაროს
ისეთს, როგორსაც ინატრებდნენ მხოლოდ ბავშვები
და აღარ გინდა რეალობამ, სევდამ დაგღალოს.
ოცნებები და სიზმრებია შენი შოპენი,
დასრულებული ჰარმონია, სექტემბრის დილა…
და ის გაგონებს ფერად ფოთლებს, ირგვლივ მოფენილს,
მზის ანარეკლად რომ გაქცევს და სინათლედ ცვივა.
სული კი ისე გაუვსია ღვთაებრივ ბგერას,
შენ უკვე ხედავ როგორ იცვლის ვარიაციებს,
უსმენ და იცი ყველა ნოტი რომ თვითონ შენ ხარ
და შემოდგომას სონატების ქარით აცილებ.
-თქვენ გიყვართ ბრამსი? -არა, ალბათ უფრო შოპენი…
20.11.2012
თინანოს ბლოგი 