კარნავალი

ნიღბის ქვეშ მალავ ცრემლიან თვალებს,

ეს კარნავალიც ისე დასრულდა,

რომ ვერ გაიგე რისთვის მოხვედი

დედამიწაზე…შენგან რა სურდათ.

დარჩა სიჩუმე და მოლოდინი,

განთიადია… თავს იკლავს ღამე,

შენ ახლა ალბათ დონ კიხოტი ხარ,

ებრძვი წისქვილებს და ზამთრის ქარებს.

შენ ოსტატიც ხარ, გყავს მარგარიტა,

მაგრამ კვლავ მძლავრობს დღეს აზაზელო,

მისტერიებში გადაკარგულხარ,

სიკეთის ქმნა გსურს კვლავ უსახელოდ.

ხანდახან ბოროტების მანქანა,

მექანიკური ფორთოხალი ხარ,

ხარ მოღალატე მადამ ბოვარიც,

მაგრამ არასდროს თავს შენ არ იკლავ.

და ცხოვრობ დღემდე ნიღბების ცვლაში,

თუმც აღარ დაგრჩა სხვა გზა მეორე,

იღვიძებ, ფიქრობ ხვალ ვინ იქნები,

კითხულობ სცენარს, როლს იმეორებ…

ასე იწყება ყოველი დილა….

14.02.2012